Myrddhin
173 Watchers337 Deviations
51K
Pageviews Journals25
Newest
Back
1 min read
The Jurassic Coast was awesome.
The weather was nice. We've had lots of sun. The only rain we had was when we had to walk from Exeter Airport to the bus stop, a full thirty meters.
I'm not made for the beds found in most British B&Bs. I've been asked by one owner if I would dust the ceiling for her.
I've taken a few holiday snapshots, nothing fanciful. I didn't bother with getting up early in the morning to catch the best light.
Ah well...
www.flickr.com/photos/c-kwakke… (Jurassic Coast, 2013)
Previous vacations:
www.flickr.com/photos/c-kwakke… (Isle of Wight, 2012)
www.flickr.com/photos/c-kwakke… & www.flickr.com/photos/c-kwakke… (Hadrian's Wall, 2011)
The weather was nice. We've had lots of sun. The only rain we had was when we had to walk from Exeter Airport to the bus stop, a full thirty meters.
I'm not made for the beds found in most British B&Bs. I've been asked by one owner if I would dust the ceiling for her.
I've taken a few holiday snapshots, nothing fanciful. I didn't bother with getting up early in the morning to catch the best light.
Ah well...
www.flickr.com/photos/c-kwakke… (Jurassic Coast, 2013)
Previous vacations:
www.flickr.com/photos/c-kwakke… (Isle of Wight, 2012)
www.flickr.com/photos/c-kwakke… & www.flickr.com/photos/c-kwakke… (Hadrian's Wall, 2011)
Join the community to add your comment. Already a deviant? Log In
Vacation notice
1 min read
Off to the Jurassic Coast
Back sometime next week.
Back sometime next week.
Join the community to add your comment. Already a deviant? Log In
Why not? (The blood is the life)
4 min read
About half a month ago it was World Blood Donor Day ( en.wikipedia.org/wiki/World_Bl… )
I started to give blood about 15 years ago. First as a full blood donor, later as a plasma donor.
When I was just a wee little lad, I went along with my mother when she was going to donate. I had cookies, lemonade and soup, and I often got a Red Cross stamp on my arm from the doctor. For me those were some good times, and I never developed a fear for needles. If your mum has a big needle in her arm, and has her blood collected, how can it be a scary thing?
So when people ask me why I donate blood plasma, I can't answer them. To be more precise, I can't answer the "Why". For me that has never been the question. I have more then enough for my own and I have no fear for needles. Yes, I've felt faint a couple of times after a donation, and I've had a few interesting bruises over the year, but those are just minor inconveniences at best. In short, the question for me isn't "why?", but it is "why not?". And since I can't answer that question, I'll keep on donating as long as possible.
When I moved to Delft, I had to go to a different blood bank. After the second plasma donation I was asked if I would like to register as a stem cell (bone marrow) donor. And since I still couldn't answer the why not question, I registered. As a registered donor, some data concerning your HLA-type are entered in in international database. If somewhere on this planet is a patient who has a compatible HLA-type, you are asked if you still want to donate. There are two ways one can donate. The first one is to undergo surgery, where bone marrow is removed from the back of the pelvic bone. The second way is through apheresis. For this second method one has to undergo a treatment which stimulated stem cell growth to such an extent that the surplus ends up in the blood stream itself. That surplus can be filtered out.
About nine months ago I got a phone call. There was a patient somewhere on this planet for whom I was a match, together with ten other people. I was asked if I still wanted to be a donor. I had to report the next day for some extra blood tests. If the test results showed that I was the best match, I would be picked as the donor. So there was a one in ten chance.
A few days later I got a phone call, and I was asked to undergo a thorough medical examination, for at that point I was the best available match. Later I learned that I hadn't been the first choice, but that the person who was the first choice didn't pass the examination.
A few days later I heard that I had passed the examination, and I was asked again whether or not I still would want to be a donor. The preferred means of donation was apheresis. The day before I would start my treatment I was informed that the procedure was to be postponed, because the patient suffered from some medial complications. A few weeks later I learned that donation would no longer be needed, and my status in the database would be reset to available again. The complications had grown worse, and the patient needed extra surgery as well. Chances that the patient would indeed survive were very slim.
During the few weeks before that news I was mentally preparing myself. I somehow felt an emotional connection to my patient, who remains anonymous for me. I had never seen him/ her, but somehow I felt linked. Which in itself has left me puzzled. I was sad for a few days after I heard that news.
But if I were to be asked to report again for a stem cell donation, I would go ahead and report. Simply because I still can't answer the question "Why not?".
I started to give blood about 15 years ago. First as a full blood donor, later as a plasma donor.
When I was just a wee little lad, I went along with my mother when she was going to donate. I had cookies, lemonade and soup, and I often got a Red Cross stamp on my arm from the doctor. For me those were some good times, and I never developed a fear for needles. If your mum has a big needle in her arm, and has her blood collected, how can it be a scary thing?
So when people ask me why I donate blood plasma, I can't answer them. To be more precise, I can't answer the "Why". For me that has never been the question. I have more then enough for my own and I have no fear for needles. Yes, I've felt faint a couple of times after a donation, and I've had a few interesting bruises over the year, but those are just minor inconveniences at best. In short, the question for me isn't "why?", but it is "why not?". And since I can't answer that question, I'll keep on donating as long as possible.
When I moved to Delft, I had to go to a different blood bank. After the second plasma donation I was asked if I would like to register as a stem cell (bone marrow) donor. And since I still couldn't answer the why not question, I registered. As a registered donor, some data concerning your HLA-type are entered in in international database. If somewhere on this planet is a patient who has a compatible HLA-type, you are asked if you still want to donate. There are two ways one can donate. The first one is to undergo surgery, where bone marrow is removed from the back of the pelvic bone. The second way is through apheresis. For this second method one has to undergo a treatment which stimulated stem cell growth to such an extent that the surplus ends up in the blood stream itself. That surplus can be filtered out.
About nine months ago I got a phone call. There was a patient somewhere on this planet for whom I was a match, together with ten other people. I was asked if I still wanted to be a donor. I had to report the next day for some extra blood tests. If the test results showed that I was the best match, I would be picked as the donor. So there was a one in ten chance.
A few days later I got a phone call, and I was asked to undergo a thorough medical examination, for at that point I was the best available match. Later I learned that I hadn't been the first choice, but that the person who was the first choice didn't pass the examination.
A few days later I heard that I had passed the examination, and I was asked again whether or not I still would want to be a donor. The preferred means of donation was apheresis. The day before I would start my treatment I was informed that the procedure was to be postponed, because the patient suffered from some medial complications. A few weeks later I learned that donation would no longer be needed, and my status in the database would be reset to available again. The complications had grown worse, and the patient needed extra surgery as well. Chances that the patient would indeed survive were very slim.
During the few weeks before that news I was mentally preparing myself. I somehow felt an emotional connection to my patient, who remains anonymous for me. I had never seen him/ her, but somehow I felt linked. Which in itself has left me puzzled. I was sad for a few days after I heard that news.
But if I were to be asked to report again for a stem cell donation, I would go ahead and report. Simply because I still can't answer the question "Why not?".
Join the community to add your comment. Already a deviant? Log In
Click to add title
1 min read
I had fun today at the Amsterdam Dev meet.
Too bad I had to leave early.
Too bad I had to leave early.
Join the community to add your comment. Already a deviant? Log In
I might translate the following text in English, if I feel like it.
Tijdens mijn jaren als student fysische geografie heb ik een definitie van 'natuurlijk landschap' aangenomen en deze, voor mijzelf, aangehouden. Het is een vrij simpele definitie die stelt dat een natuurlijk landschap een landschap is dat zich ontwikkeld zonder beïnvloed te worden, of te zijn, door menselijk handelen. Volgens deze definitie is er in Nederland geen natuurlijk landschap meer over. Kijk maar eens naar de volgende voorbeelden:
- De Veluwe: In het verleden totaal ontbost. Vervolgens is er door SBB bebost om de verstuivingen tegen te gaan.
- De duinen: Wordt actief beheerd. Er zijn stukken 'teruggegeven' aan de natuur, maar deze worden wel nauwlettend in de gaten gehouden. Het gaat tenslotte om onze kustverdediging.
- Heidevelden: Worden actief beheerd. Vergrassing en bebossing worden zoveel mogelijk tegengehouden om de 'paarse pracht' te behouden.
- Oostvaardersplassen: Ontstaan na de inpoldering van Flevoland. Je kan aangeven dat het gebied 'natuurlijk' is ontstaan, maar wie hebben die grote grazers daar geïntroduceerd? Over grote grazers gesproken: geselecteerd afknallen die hap, of anders grote predatoren introduceren. De mens heeft in Nederland duidelijk de niche ingenomen van de grote predatoren. Laten we er ons dan er ook naar gedragen.
- Bossen in het algemeen. Alle dennen- en sparrenakkers zijn aangeplant. Verder vind er beheer plaats voor wat betreft het rooien van bomen en het laten liggen van de gevelde exemplaren. Ook worden voormalige akkers omgevormd tot bos door aanplant van eik.
Uit bovenstaande voorbeelden blijkt maar weer dat natuurbeheer in ons kikkerlandje niets anders in dan tuinieren en groenbeheer. De schaapsherder met zijn kudde en zijn honden is niets anders dan de gemeentelijke medewerker van de plantsoendienst, die al leunend op zijn schoffel een sjekkie rookt. De herder ziet er alleen iets pittoresker uit.
Doch, de laatste paar jaar twijfel ik steeds vaker aan deze definitie. Door onze opvoeding zijn we geneigd om de mens los te zien van de natuur, of er zelfs boven te plaatsen. In feite is de mens een organisme. Kijkend naar organismen kan men zien hoe elk organisme op zijn manier zijn leefmilieu beïnvloedt.
Met de mens is het niet anders. We leven in gehuchten, dorpen en steden. We zorgen er voor dat onze omgeving voor ons zo behaaglijk als mogelijk is. De urbane en rurale landschappen zijn onze natuurlijke uitingen van ons bestaan. Ook vinden we dat we een 'natuurlijk' ogend landschap nodig hebben. Daar is in Nederland ook duidelijk voor gezorgd. Je zou kunnen zeggen dat een natuurlijk landschap een landschap is dat voor de moderne mens natuurlijk aanvoelt. Het gaat dan niet zozeer om de natuurlijkheid van een landschap, maar eerder om de natuurbeleving. Maar toch wringt het bij mij als ik natuur op deze wijze zou definiëren.
Kijkend naar hoe de mens zijn leefmilieu vorm geeft en beïnvloedt, kun je zeggen dat er niet zo iets meer bestaat als een onnatuurlijk landschap. Een stad is dan net zo natuurlijk al een woestijn, een moeras of een termietenheuvel. Natuur is een verzameling wetmatigheden, waaraan alles zich houdt. Dit is een zienswijze waar ik mij een stuk lekkerder bij voel. Elk landschap is een natuurlijk landschap.
Tijdens mijn jaren als student fysische geografie heb ik een definitie van 'natuurlijk landschap' aangenomen en deze, voor mijzelf, aangehouden. Het is een vrij simpele definitie die stelt dat een natuurlijk landschap een landschap is dat zich ontwikkeld zonder beïnvloed te worden, of te zijn, door menselijk handelen. Volgens deze definitie is er in Nederland geen natuurlijk landschap meer over. Kijk maar eens naar de volgende voorbeelden:
- De Veluwe: In het verleden totaal ontbost. Vervolgens is er door SBB bebost om de verstuivingen tegen te gaan.
- De duinen: Wordt actief beheerd. Er zijn stukken 'teruggegeven' aan de natuur, maar deze worden wel nauwlettend in de gaten gehouden. Het gaat tenslotte om onze kustverdediging.
- Heidevelden: Worden actief beheerd. Vergrassing en bebossing worden zoveel mogelijk tegengehouden om de 'paarse pracht' te behouden.
- Oostvaardersplassen: Ontstaan na de inpoldering van Flevoland. Je kan aangeven dat het gebied 'natuurlijk' is ontstaan, maar wie hebben die grote grazers daar geïntroduceerd? Over grote grazers gesproken: geselecteerd afknallen die hap, of anders grote predatoren introduceren. De mens heeft in Nederland duidelijk de niche ingenomen van de grote predatoren. Laten we er ons dan er ook naar gedragen.
- Bossen in het algemeen. Alle dennen- en sparrenakkers zijn aangeplant. Verder vind er beheer plaats voor wat betreft het rooien van bomen en het laten liggen van de gevelde exemplaren. Ook worden voormalige akkers omgevormd tot bos door aanplant van eik.
Uit bovenstaande voorbeelden blijkt maar weer dat natuurbeheer in ons kikkerlandje niets anders in dan tuinieren en groenbeheer. De schaapsherder met zijn kudde en zijn honden is niets anders dan de gemeentelijke medewerker van de plantsoendienst, die al leunend op zijn schoffel een sjekkie rookt. De herder ziet er alleen iets pittoresker uit.
Doch, de laatste paar jaar twijfel ik steeds vaker aan deze definitie. Door onze opvoeding zijn we geneigd om de mens los te zien van de natuur, of er zelfs boven te plaatsen. In feite is de mens een organisme. Kijkend naar organismen kan men zien hoe elk organisme op zijn manier zijn leefmilieu beïnvloedt.
Met de mens is het niet anders. We leven in gehuchten, dorpen en steden. We zorgen er voor dat onze omgeving voor ons zo behaaglijk als mogelijk is. De urbane en rurale landschappen zijn onze natuurlijke uitingen van ons bestaan. Ook vinden we dat we een 'natuurlijk' ogend landschap nodig hebben. Daar is in Nederland ook duidelijk voor gezorgd. Je zou kunnen zeggen dat een natuurlijk landschap een landschap is dat voor de moderne mens natuurlijk aanvoelt. Het gaat dan niet zozeer om de natuurlijkheid van een landschap, maar eerder om de natuurbeleving. Maar toch wringt het bij mij als ik natuur op deze wijze zou definiëren.
Kijkend naar hoe de mens zijn leefmilieu vorm geeft en beïnvloedt, kun je zeggen dat er niet zo iets meer bestaat als een onnatuurlijk landschap. Een stad is dan net zo natuurlijk al een woestijn, een moeras of een termietenheuvel. Natuur is een verzameling wetmatigheden, waaraan alles zich houdt. Dit is een zienswijze waar ik mij een stuk lekkerder bij voel. Elk landschap is een natuurlijk landschap.
Join the community to add your comment. Already a deviant? Log In